خورشید تابنده عشق | ||
بشکستـــــــه اند شـــــان و شکوه و غرور را
بربـــــــاد داده انـــــــد زمـــــــــام امـــــــور را
بر بستـــــــه اند چشمـه ای خورشیـد و نور را
بیمــــــــــار کـــــرده اند همــــه افکار جور را
دنگانده انــــد در همــــه جــــــا زنگ چور را
------------------------------------------
از بـوی معـــــــرفت به مشـــــــامم نمی رسد
از شهـــــد زندگــــــانی به کامــــــم نمی رسد
مـــــلا و محتســــب به مقــــــــــامم نمی رسد
هـــــــر جاهلی به نیمـــــه ای گـامم نمی رسد
باشد خـدا غیـــــــــور، نگهبـــــــــان غیور را
------------------------------------------
هیچ احتـــــــــرامی نیست بری مـــادر و پدر
بــــاد است بوی حادثــه، خاک است پر خطر
فرقـــی زیـــاد نیست به خــر مهـــــره و گهر
دارا غـــــریب و دزد کنـــــــون گشته معتبر
مشکل که فهـــــــم و عقل رســـانی ستور را
------------------------------------------
شمشـــــــماد سبـــــــز و قامت زیبــــا کاج کو
یـــار و رفیــــــق کاکه و نیـــــــــکو مزاج کو
این درد هــــــای کهنــــــه ای ما را علاج کو
بر شـــــــام تـــار زندگی یی مـــــا سراج کو
از جهــــــل و از نفــــــــاق نه بینی سرور را
------------------------------------------
عهد و وفــــــا و دوستــــــی بر باد رفته است
نخچیــــر زخمی خانــــه ای صیاد رفته است
مظلوم به پـــــــای بوســــــی جلاد رفته است
انسانیــــت تو گــــویی ز بنیـــــــاد رفته است
صبـــــــــر و قــــــــرار نیست دل ناصبور را
------------------------------------------
جز درد و غم ز شــــــادی به ما امتیاز نیست
از پیــــــــر تا جوان نگری ســـر فراز نیست
درد و الم فــــــــزون، عمل و احتـــراز نیست
معشوقـــــــــه ها زیــــــــــاد ولی دلنواز نیست
آخـــــــــر کجــــــــــا برم سخن بی حضور را
------------------------------------------
خشـــکیده شـــــد باغ و چمن دشت شــد کویر
شد بـــــای به بضــــاعت و، دارنده شــد فقیر
قـــــــدرت فتاد دست شـــــر انداز و بد ضمیر
پر گشتـــــه است این وطن از بیــوه و صغیر
وا کـــــــرده اند بــــــر همـــــگان راه گور را
------------------------------------------
شهــــــر و دیــــــار را بگرفت است نـاسپاس
قدر و شرف کنــــون شده در جامــــه و لباس
هــر یک به جان یکدیگر هستنــــد در اقتباس
کمتر بیابی حق بین و حق گوی و حق شناس
دهشــــت گرفتـــــــه جـــــا و مکانی شعور را
------------------------------------------
هــر بی کمال رهبـــــــــــــر و مولا نمی شود
هــر چشــــمِ کـــــور نــــرگس شهلا نمی شود
هــر خــــــار زار دامنِ صحــــــــرا نمی شود
هر کاســـــه ای شکستــــــه ای مینا نمی شود
سنجیــــــده ام من رهــــــی نـزدیک و دور را
------------------------------------------
تــا کــه وطن به دست بــــــد و بدسگــــال شد
یــکروز ما به گونــــــه ای چند ماه و سال شد
آواز زاغ بـــــــر ســــــر مــــا نیــــک فال شد
هــــر دم نفس کشیــــدن مایــــــان وبــــال شد
بگـــــــداخت است وحشت ظالــــــــم تنور را
------------------------------------------
از خـــون هــــای ریختــــه پیمـــانه می زنند
تکیـــــه به تخت و کرســـی شاهانه می زنند
صدهــــــا سلام و سجـــده به بیگانه می زنند
خنــــــــده به حــــــال محمود دیوانه می زنند
غــــافل از آن که کی برسنــــــد طبع زور را
------------------------------------------
شنبه دوم سرطان 1397 آفتابی
که برابر میشود به 23 جون 2018 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور
[ یکشنبه 97/4/3 ] [ 1:12 عصر ] [ احمد محمود امپراطور ]
[ نظرات () ]
|
||
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |